Ποταμιά: Μια υγιέστατη κοινότητα με 7 βραβεία καθαριότητας (Μέρος Α')

Περιμένοντας να τελειώσει κάποιες ειλημμένες υποχρεώσεις περιφερθήκαμε στο χώρο του γραφείου. Το μάτι μας έπεσε στις εφτά πλακέτες. Εφτά… Μια για κάθε χρονιά, από σειρά συνεχόμενων χρόνων, που η κοινότητα βραβεύτηκε ως η πιο καθαρή κοινότητα της Επαρχίας Λευκωσίας. Μεγάλο επίτευγμα!

Η Ποταμιά είναι μια μικρή υγιέστατη κοινότητα, που με την ένταξη της στο Δήμο Νότιας Λευκωσίας – Ιδαλίου αναμένει τη δική της οικιστική ανάπτυξη καθώς και σε βάθος χρόνου, την Τροχονομία και τη Δημοτική Αστυνομία, που θα δώσουν κινητικότητα και θα εξασφαλίσουν το αίσθημα ασφάλειας στους κατοίκους.

Ο Ιωάννης Μηνά, Αντιδήμαρχος Ποταμιάς, είναι από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του Δήμου Νότιας Λευκωσίας- Ιδαλίου. Δυναμικός και ντόμπρος, έτοιμος να διεκδικήσει οτιδήποτε για το καλό της Ποταμιάς, δηλώνει ότι θέλει το Δήμο να γίνει ο Δήμος Πρότυπο, όπως είναι και η επιθυμία του Δημάρχου, Σταύρου Χατζηγιάννη, τον οποίο πιστεύει και θεωρεί ότι μπορεί να προσφέρει πολλά.

Πιστεύει ότι έχει το κατάλληλο πλάνο για την καθαριότητα της κοινότητας, άλλωστε αυτό δείχνουν και τα εφτά συνεχόμενα βραβεία και ότι έχει μεγάλη ευθύνη, σαν εκλεγμένος Αντιδήμαρχος, χωρίς ανθυποψήφιο, απέναντι σε όλους τους Δημότες του Διαμερίσματος Ποταμιάς.

Μας μιλά για το όραμά του για την Δημοτική Αστυνομία και την Τροχονομία, καθώς και τo άγχος του για αντιδράσεις από την αύξηση της φορολογίας.

Στο πρώτος μέρος της συνέντευξης του μιλά για τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης και την απόφαση για δημιουργία του Δήμου Νότιας Λευκωσίας – Ιδαλίου. Μιλά επίσης για την ανάπτυξη της Ποταμιάς και την ενορία του Άγιου Σωζομένου.

Ήσασταν κοινοτάρχης και τώρα γίνατε Αντιδήμαρχος. Πως βλέπεται τα πράγματα σ’ αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων;

Η κάθε μεταβατική περίοδος είναι αρκετά δύσκολη. Η μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα κριθεί σήμερα και ούτε είμαι ο αρμόδιος για να την κρίνω ολοκληρωτικά.
Εγώ ήμουν ένας από τους δύο εκλεγμένους Αντιδημάρχους του Δήμου Νότιας Λευκωσίας, οι οποίοι στήσαμε αυτό το Δήμο και ήμουν θετικός στο να στηθεί. Άρα αν δεν τα καταφέρουμε θα είμαι και υπόλογος. Φυσικά όλοι θα κριθούμε σε 5 χρόνια.

Εμείς είχαμε υπηρεσίες συμπλεγματοποιημένες με το Δάλι. Είμαστε όμορα χωριά. Πολλοί θα έλεγαν ότι οι κάτοικοι του Δαλιού και της Ποταμιάς είναι χωριανοί και η συνεργασία από παλαιότερα είναι άριστη.

Η συμπλεγματοποίηση των υπηρεσιών και η βοήθεια μεταξύ μας ήταν από χρόνια. Εγώ τα βρήκα έτσι και ήταν χαρά μου, που συνέχισα αυτή τη συμπλεγματοποίηση, γιατί εμείς μια μικρή κοινότητα με ένα δύο υπαλλήλους, ένα γραμματειακό υπάλληλο και ένα υπάλληλο να εξυπηρετεί 600 κατοίκους…

Ότι χρειαζόμουν σήκωνα το τηλέφωνο και καλούσα το Δήμαρχο και μου έστελνε 5 άτομα.

Mε αυτό το σκεπτικό ήμουν υπέρ της τοπικής μεταρρύθμισης.

Η απόφαση για Δήμο Νότιας Λευκωσίας - Ιδαλίου

Εμείς οι ίδιοι απαιτήσαμε να πάμε με το Δάλι. Η συμπλεγματοποίηση έλεγε να πάνε μαζί η Ποταμιά, το Δάλι, τα Λατσιά και το Γέρι. Όταν με κάλεσε ο προηγούμενος Δήμαρχος Ιδαλίου και μου είπε την σκέψη του, ότι δηλαδή με αυτή τη μεταρρύθμιση το Δάλι και η Ποταμιά θα γίνονταν γειτονιές των Λατσιών, εξέφρασα την άποψη ότι, σίγουρα, το Δάλι δεν θα γίνει γειτονιά και σίγουρα θα έχει λόγο σε αυτή τη μεταρρύθμιση. Εγώ όμως ήμουν ήδη “γειτονιά” του Δαλιού άρα, με αυτή τη συμπλεγματοποίηση, θα ήμουν ακόμα πιο κάτω. Θα μας απορροφούσαν τα Λατσιά.

Με αυτά τα δεδομένα πήγαμε με τον προηγούμενο Δήμαρχο Ιδαλίου, τον κοινοτάρχη των Λυμπιών, του Πέρα Χωριού και της Αλάμπρας καθώς και τον κοινοτάρχη της Νήσου και απαιτήσαμε από τον τότε υπουργό Εσωτερικών, τον κ Πετρίδη, να κάνουμε ένα Δήμο, οι όμορες κοινότητες γύρω από το Δάλι. Και το αναλύσαμε βαθύτερα, υποδεικνύοντας ότι το τελευταίο σπίτι της Ποταμιάς με το πρώτο του Δαλιού το χωρίζει ένα περιτοίχισμα. Το Δάλι με το Πέρα Χωριό και τη Νήσου στην αριστερή πλευρά είναι Δάλι και στη δεξιά Πέρα Χωριό και Νήσου. Το Δάλι με τα Λύμπια το χωρίζει ένα κενό 1.5 χιλιόμετρα.

Το μόνο απομακρυσμένο χωριό ήταν η Αλάμπρα, η οποία είναι μειονεκτική περιοχή. Είναι ένα χωριό το οποίο το χωρίζει ο αυτοκινητόδρομος από τη μέση, ο παλιός δρόμος και πάλι από τη μέση και είναι ένα χωριό το οποίο θέλαμε να βοηθήσουμε. Διότι η Αλάμπρα είναι το κέντρο της Κύπρου.  Όταν γίνει ανάπτυξη στην Αλάμπρα και θελήσει κάποιος να χτίσει ή έχει την επαγγελματική του αποκατάσταση στην Αλάμπρα σε 20 λεπτά μπορεί να πάει σε όλες τις ελεύθερες πόλεις της Κύπρου. Είναι κρίμα αυτό το χωριό να υστερεί.

Αναπτύξαμε αυτές τις σκέψεις στον υπουργό Εσωτερικών, χωρίς να του αναφέρουμε τα μειονεκτήματα της συμπλεγματοποίησης που είχε σχεδιαστεί μεταξύ του Δαλιού και της Ποταμιάς με τα Λατσιά και το Γέρι.
Μας είπε ότι είναι πολύ καλή ιδέα. Πήγαμε με επιχειρήματα σωστά και τεκμηριωμένα. Του δηλώσαμε ότι δεν είχαμε κάποιο κώλυμα με το όνομα και ότι είδη ο Δήμος Ιδαλίου βοηθά όλα τα χωριά.
Θέλαμε να γίνει αυτή η μεταρρύθμιση και να την αναπτύξουμε όσο καλύτερα μπορούμε για την καλύτερη βιωσιμότητα των κατοίκων που τώρα θεωρούνται Δημότες.

Ο τότε Δήμαρχος Ιδαλίου του είπε ότι η πλειοψηφία θα αποφασίσει. Είναι πέντε κοινότητες και είμαι ένας. Ας σκεφτούν και ότι πουν θα το σεβαστώ.
Σκεφτήκαμε ότι είμαστε νότια της Λευκωσίας και ότι θα είμαστε κάτω από το Δάλι το οποίο είναι 12 με 13 χιλιάδες πληθυσμός, και ήταν Δήμος, άρα ιεραρχικά και από σεβασμό θα έπρεπε στο όνομα να παραμείνει το Ιδάλιον αφού και η Ποταμιά και η Αλάμπρα είμασταν κάτω από το Ιδάλιο.

Έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε το όνομα Δήμος Νότιας Λευκωσίας – Ιδαλίου.

Η ανάπτυξη της Ποταμιάς.

Σε ότι αφορά την ανάπτυξη, επειδή ήμουν και στο προηγούμενο Κοινοτικό Συμβούλιο της Ποταμιάς λειτουργούσαμε ως κοινότητα κάπως “χαλαρά”. Δεν είχαμε ραγδαία ανάπτυξη και αυτό το κατάλαβα βλέποντας ένα τιμολόγιο των σκυβάλων που μου έστειλε ο Δήμος Ιδαλίου.

Εμείς δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε στις υπηρεσίες σκυβάλων, δύο φορές την εβδομάδα.

Ζητήσαμε να είμαστε κάτω από την αιγίδα του Δήμου Ιδαλίου και να δουλέψουμε με ένα ποσοστό το οποίο τότε καθορίστηκε στο 6% του τιμολογίου. Εμείς τότε είχαμε 160 σπίτια.

Σε περίοδο τεσσάρων χρόνων το 6% φάνηκε ότι ήταν πολύ μεγάλο και διερωτήθηκα πως είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Συζητήσαμε το θέμα με τον αρμόδιο λειτουργό του Δημοτικού Συμβουλίου, οπόταν διαπιστώσαμε ότι στα τέσσερα χρόνια, τα σπίτια στην Ποταμιά αυξήθηκαν κατά 16, ενώ στο Δάλι η αύξηση ήταν ραγδαία.  Οπόταν κάναμε νέα αναλογία και το ποσοστό μειώθηκε στο 4,25%.
Με λίγα λόγια το Δάλι σε ανάπτυξη πετούσε ενώ η Ποταμιά έμεινε στάσιμη.

Τώρα γίνεται μια μεγάλη ανάπτυξη από την εταιρεία KADIS Estate, με 9 κατοικίες, οι οποίες είναι στην τιμή των 190 χιλιάδων και οι αγοραστές δικαιούνται να συμπεριληφθούν στο σχέδιο για τις Ακριτικές Περιοχές και να λάβουν το ποσό των 55 χιλιάδων που προνοεί το Σχέδιο για νεαρές οικογένειες με τέκνα. Όλες οι κατοικίες είναι πουλημένες.

Επίσης υπάρχει και μια δεύτερη ανάπτυξη με μία πολυκατοικία στην είσοδο της κοινότητας με 8 διαμερίσματα από τα οποία τα έξι είναι ήδη πουλημένα.
Με αυτή την ανάπτυξη έχουμε ακόμα 17 καινούργια σπίτια και πιστεύω ότι κάνουμε μια επανεκκίνηση.

“Υστερούμε στην ανάπτυξη...”

Σε ότι αφορά το θέμα της ανάπτυξης, υστερούμε αρκετά.

Κάναμε μια μελέτη με εταιρεία ανάπτυξης και βιωσιμότητας, με θέμα την ένταξη ολόκληρης της Ποταμιάς στην οικιστική ζώνη. Είχαμε τότε θέματα με κάποια χωράφια, τα οποία δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν, γιατί δεν ήταν μέσα στα όρια της οικιστικής περιοχής.

Η Ποταμιά είναι περίκλειστη. Ανατολικά και Βόρεια είμαστε περίκλειστη. Νότια είμαστε εφαπτόμενοι με το Δάλι, η ανάπτυξη που μπορεί να γίνει είναι προς τη Δύση όπου είναι ο ποταμός Γυαλιάς, οι φάρμες του Δαλιού και η Βιομηχανική Περιοχή.

Όταν έγινε η μελέτη φάνηκε ότι και πάλι είχαμε λάθος διότι η οικιστική της Ποταμιάς Η1, Η2, Η3 και ο πυρήνας του χωριού χωρούν 10.500 κόσμο. Με ποιο έτοιμα θα πηγαίναμε για να ζητήσουμε την συμπερίληψη ολόκληρης της Ποταμιάς στην οικιστική ζώνη. Είχαμε μεγάλο ανεκμετάλλευτο χώρο. Θα μπορούσαμε να κτίσουμε στους υφιστάμενους χώρους.

Ακολούθως έγινε ακόμα μια έρευνα, το αποτέλεσμα της οποίας έδειξε ότι το 1/3 της περιοχής ανήκει σε Τουρκοκύπριους και είναι ανεκμετάλλευτη περιουσία, το επόμενο 1/3 είναι μη εκμεταλλεύσιμη γιατί είναι στέρνες, βάζουν τριφύλλι και μπορεί κάποιος να έχει 20 σκάλες τις οποίες δεν θέλει να κάνει οικόπεδα.

Σκεφτήκαμε σαν κοινότητα, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι με την Τουρκοκυπριακή περιοχή, να φορολογήσουμε την ανεκμετάλλευτη οικιστική γη, την οποία είτε σπέρνουν, είτε δεν θέλουν να την αξιοποιήσουν, τριπλάσια. Διότι είναι γη στην οικιστική περιοχή και πρέπει να την εκμεταλλευτούν ως τέτοια.

Αυτό θα γίνει σε μεταγενέστερο στάδιο με το οποίο, θα υποχρεώσουμε τους ιδιοκτήτες της ανεκμετάλλευτης γης να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της κοινότητας.
Υπάρχει κάποιος από την Ποταμιά, ο οποίος, κατέχει σχεδόν το 1/3 της οικιστικής περιοχής το οποίο είναι ανεκμετάλλευτο και ο άνθρωπος αυτός δεν θέλει να το αναπτύξει.

Σε αυτόν τον τομέα υστερούμε και θα υστερεί και η Ποταμιά. Διότι η έρευνα έδειξε ότι θα έπρεπε να έχουμε 10500 κατοίκους. Εμείς, ευελπιστώ πολύ σύντομα, ότι με τους νέου που θα έλθουν θα γίνουμε 700. Για να γίνουμε 1500 και 1800 κάποιος πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη.

Η Ποταμιά είναι κηδεμόνας του Αγίου Σωζόμενου.

Ένα μεγάλο ζήτημα ήταν αυτό του Αγίου Σωζόμενου διότι, όταν η Ποταμιά θα εντασσόταν στο Δήμο Ιδαλίου, θα είχαμε πρόβλημα με τον Άγιο Σωζόμενο, του οποίου είμαστε κηδεμόνας. Όλα τα έσοδα της κοινότητας, θα πήγαιναν στον Δήμο.
Ήταν πάγιο αίτημα δικό μου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, το οποίο αποδέχτηκε και για πρώτη φορά στην Κύπρο θα γινόταν κοινότητα να έχει ενορία. Διότι ποιός θα μπορούσε να μου εγγυηθεί ότι σε 5 ή 10 χρόνια δεν θα γινόμασταν ότι και στην Ελλάδα, να διαλυθεί ο Δήμος και να μείνει ο Άγιος Σωζόμενος στο Δήμο Ιδαλίου και τα έσοδα της Ποταμιάς να είναι μηδέν.

Επειδή πριν ήμουν Κοινοτάρχης, απαίτησα και κέρδισα αυτό το αίτημα, ότι η Ποταμιά θα έχει ενορία τον Άγιο Σωζόμενο.
Ο Άγιος Σωζόμενος αποφέρει αρκετά έσοδα και γι’ αυτό η Ποταμιά είναι ένα από τα πιο υγιεί οικονομικά χωριό της Κύπρου με ένα αρκετά μεγάλο αποθεματικό.